Það eru nokkur ár síðan ég teiknaði myndirnar af fossunum fimm. Í vor málaði ég þær með olíulitum á striga sem síðasta verkefni í vor í Myndlistarskóla Akureyrar. Ég var byrjaður að mála en ákvað að mála þær allar aftur og aftur þar til ég yrði sáttur, sem sagt þykkt. Svo þróast þetta með sínum hætti, hvert verk er einstætt, verkið yfirtekur eða andinn og efnið sameinast um niðurstöðuna.
Hér eru fimm málverk sem mynda þessa seríu í röð fossanna þegar gengið er í átt að Snæfelli sem birtist svo eins og Sínaí-Íslands. Línurnar í teikningunum koma í gegn og draga upp andrúmloftið eins og magnaðar laglínur. Forgrunnur er mismunandi flóra Íslands, tilraun til að ná náttúrulitunum. Allt streymir! Panta hrema!
Fyrsti fossinn birtist eftir nokkra göngu. Þar hafði staðið bær á túni, leyfar af girðingu voru niður við ána.
Þá birtist þessi fallegi foss þar sem sást upp eftir dalnum, hefði ekki verið svona lágskýjað hefði Snæfell sést en það birtist þegar ofar kom og frelsi málarans er að túlka. Sólin lýsti upp hlíðina við og við.
Þessi foss minnti á málverkið „Fjallamjólk“. Gulleitt jökulvatnið beljaði niður þröngt gljúfrið með gassagangi og drunum. Gufumökk lagði upp af fossinum.
Fjórði fossinn var mikilfenglegastur. Hengiflug niður í hylinn djúpa. Brattar brekkur kjarri vaxnar og grónar fram á klettabrún. Fossinn heitir Faxi.
Þá birtist Snæfell í skýjahjúp eins og Sínaí-fjall, guðsopinberun. Undir fjallinu blasti við Kirkjufoss í fjarlægð. Það var tekið að rökkva síðsumarskvöldið. Laugafell heldur langt undan svo það var bara að snúa við og hraða för niður dalinn fyrir myrkur.
Guðmundur Guðmundsson 